四愁诗

四愁诗原文：

多病长思卧翠微，重来江阁坐朝晖。未能报国心徒恋，且喜看山愿不违。对酒忽闻啼鸟过，赏春空惜落花飞。分明此地真蓬岛，吟倚阑干晚未归。
官舆兀兀官船摇，日百廿里驰轻飙。舆夫舟子气色骄，老我摇兀不自聊。颠顿肺肠酸髀腰，体疲寒热来如潮。昏暮稍憩沽酒浇，鸡啼蓐食愁明朝。更愁椎鼓发中宵，翻羹倒釜弗停桡。忆乘下泽何逍遥，误落尘网中心焦。古人所见何其辽，尚厌聒耳弃一瓠，渠肯受此风旌飘。
千年石头城，突兀真虎踞。苍茫劫火馀，尚复留故处。大江转洪涛，腾踏不可御。空城寂寞潮，日暮独东去。登临欲吊古，俯视极千虑。吾儿勇过我，蓐食穿沮洳。谓言抚中原，未暇论割据。功名亦何人，我老聊自恕。他年报国心，或可借前箸。无为笑颓然，已饱安用饫。
好在，杨长帆与其义父相同，竭力避免与明廷再有任何争端，之后甚至献白鹿并书《进白鹿表》，龙颜大悦，杨家人的日子也就更舒服了一些。
亚墨利加洲，有爱育士迭国，去中华三万余里。其国之人皆泰西诸邦所迁徒。背英吉利苛政自立，日富以强。有华盛顿创为传贤之法法最良。行之数传，民和世康。其国左右皆大洋，旁峙落机大山万里长。我皇咸丰十年，其国之人华尔慕化而至。值乱贼被猖，杀人肝脑涂地。华尔曰嘻，我夷兵官也，今见官军乃儿戏。彼乱贼人人得诛之。吾虽外臣，愿为朝廷敌忾。嗟哉华尔！愤不顾身，大吏言于朝，授以兵五百人。华尔教以泰西阵法，坐作进退无逡巡。飞炮中敌无一生，遂克松江守其城。克宁波，留其军，又克周浦金山，无不以一当百，海上处处闻威声。皇帝嘉之，拜官副总兵。华尔感激，愿属籍受廛，世为中国民。彼金日磾契苾何力往矣，今有华尔，乃能继汉唐蕃将成功名。嗟哉华尔！今年八月，宁波告急，华尔方守松江，以兵授其佐，自往奋击。时贼众数万在慈溪邑，华尔率健儿冲锋镝。不知贼中乃有奸夷助死力，一枪击中华尔额，遂以是日死于敌。嗟哉华尔，谁将与俦。时之人，将军不武，士卒不同仇。食君之禄，遭时之难，而沓沓无忧。彼外国人食毛践土岁余耳，乃能为国授命，我国将士闻之胡不羞。嗟哉华尔，谁堪与俦。
这是怎么回事？陈启疑惑道。

四愁诗拼音解读：

duō bìng zhǎng sī wò cuì wēi ，zhòng lái jiāng gé zuò cháo huī 。wèi néng bào guó xīn tú liàn ，qiě xǐ kàn shān yuàn bú wéi 。duì jiǔ hū wén tí niǎo guò ，shǎng chūn kōng xī luò huā fēi 。fèn míng cǐ dì zhēn péng dǎo ，yín yǐ lán gàn wǎn wèi guī 。
guān yú wū wū guān chuán yáo ，rì bǎi niàn lǐ chí qīng biāo 。yú fū zhōu zǐ qì sè jiāo ，lǎo wǒ yáo wū bú zì liáo 。diān dùn fèi cháng suān bì yāo ，tǐ pí hán rè lái rú cháo 。hūn mù shāo qì gū jiǔ jiāo ，jī tí rù shí chóu míng cháo 。gèng chóu zhuī gǔ fā zhōng xiāo ，fān gēng dǎo fǔ fú tíng ráo 。yì chéng xià zé hé xiāo yáo ，wù luò chén wǎng zhōng xīn jiāo 。gǔ rén suǒ jiàn hé qí liáo ，shàng yàn guō ěr qì yī hù ，qú kěn shòu cǐ fēng jīng piāo 。
qiān nián shí tóu chéng ，tū wū zhēn hǔ jù 。cāng máng jié huǒ yú ，shàng fù liú gù chù 。dà jiāng zhuǎn hóng tāo ，téng tà bú kě yù 。kōng chéng jì mò cháo ，rì mù dú dōng qù 。dēng lín yù diào gǔ ，fǔ shì jí qiān lǜ 。wú ér yǒng guò wǒ ，rù shí chuān jǔ rù 。wèi yán fǔ zhōng yuán ，wèi xiá lùn gē jù 。gōng míng yì hé rén ，wǒ lǎo liáo zì shù 。tā nián bào guó xīn ，huò kě jiè qián zhù 。wú wéi xiào tuí rán ，yǐ bǎo ān yòng yù 。
hǎo zài ，yáng zhǎng fān yǔ qí yì fù xiàng tóng ，jié lì bì miǎn yǔ míng tíng zài yǒu rèn hé zhēng duān ，zhī hòu shèn zhì xiàn bái lù bìng shū 《jìn bái lù biǎo 》，lóng yán dà yuè ，yáng jiā rén de rì zǐ yě jiù gèng shū fú le yī xiē 。
yà mò lì jiā zhōu ，yǒu ài yù shì dié guó ，qù zhōng huá sān wàn yú lǐ 。qí guó zhī rén jiē tài xī zhū bāng suǒ qiān tú 。bèi yīng jí lì kē zhèng zì lì ，rì fù yǐ qiáng 。yǒu huá shèng dùn chuàng wéi chuán xián zhī fǎ fǎ zuì liáng 。háng zhī shù chuán ，mín hé shì kāng 。qí guó zuǒ yòu jiē dà yáng ，páng zhì luò jī dà shān wàn lǐ zhǎng 。wǒ huáng xián fēng shí nián ，qí guó zhī rén huá ěr mù huà ér zhì 。zhí luàn zéi bèi chāng ，shā rén gān nǎo tú dì 。huá ěr yuē xī ，wǒ yí bīng guān yě ，jīn jiàn guān jun1 nǎi ér xì 。bǐ luàn zéi rén rén dé zhū zhī 。wú suī wài chén ，yuàn wéi cháo tíng dí kài 。jiē zāi huá ěr ！fèn bú gù shēn ，dà lì yán yú cháo ，shòu yǐ bīng wǔ bǎi rén 。huá ěr jiāo yǐ tài xī zhèn fǎ ，zuò zuò jìn tuì wú qūn xún 。fēi pào zhōng dí wú yī shēng ，suí kè sōng jiāng shǒu qí chéng 。kè níng bō ，liú qí jun1 ，yòu kè zhōu pǔ jīn shān ，wú bú yǐ yī dāng bǎi ，hǎi shàng chù chù wén wēi shēng 。huáng dì jiā zhī ，bài guān fù zǒng bīng 。huá ěr gǎn jī ，yuàn shǔ jí shòu chán ，shì wéi zhōng guó mín 。bǐ jīn rì dī qì bì hé lì wǎng yǐ ，jīn yǒu huá ěr ，nǎi néng jì hàn táng fān jiāng chéng gōng míng 。jiē zāi huá ěr ！jīn nián bā yuè ，níng bō gào jí ，huá ěr fāng shǒu sōng jiāng ，yǐ bīng shòu qí zuǒ ，zì wǎng fèn jī 。shí zéi zhòng shù wàn zài cí xī yì ，huá ěr lǜ jiàn ér chōng fēng dí 。bú zhī zéi zhōng nǎi yǒu jiān yí zhù sǐ lì ，yī qiāng jī zhōng huá ěr é ，suí yǐ shì rì sǐ yú dí 。jiē zāi huá ěr ，shuí jiāng yǔ chóu 。shí zhī rén ，jiāng jun1 bú wǔ ，shì zú bú tóng chóu 。shí jun1 zhī lù ，zāo shí zhī nán ，ér tà tà wú yōu 。bǐ wài guó rén shí máo jiàn tǔ suì yú ěr ，nǎi néng wéi guó shòu mìng ，wǒ guó jiāng shì wén zhī hú bú xiū 。jiē zāi huá ěr ，shuí kān yǔ chóu 。
zhè shì zěn me huí shì ？chén qǐ yí huò dào 。

※提示：拼音为程序生成，因此多音字的拼音可能不准确。

相关翻译

⑵粟：泛指谷类。
①晚岁：作者时年五十六岁，故称。金罍：泛指酒盏。
④须臾：片刻，一会儿。烟尘清：比喻战斗结束。

相关赏析

“笔头风月时时过，眼底儿曹渐渐多”，随着笔下的风花雪月一年一年地消逝，跟前的儿女子孙也一个一个多了起来。时光荏苒，转眼间诗人已到暮年，儿孙满堂。这两句是明显的对句，无论从词性、句子的结构，还是平仄搭配上看都对仗工整，而且构思巧妙，前句从多说到少，后句从少说到多。

作者介绍

左知微 左知微，临海（今属浙江）人。徽宗政和八年（一一一八）进士（清康熙《临海县志》卷五），官宣州教授。事见《嘉定赤城志》卷三三。