悲愤诗

悲愤诗原文：

年来百念如寒灰，老眼慵向时人开。犹有爱山缘未断，芒鞋信步东岩隈。东岩幽胜甲晋境，寒藤古木生苍苔。谁凿云根汇海眼，惊波深泻如奔雷。衲僧具眼觑天奥，作亭闯尔临渊洄。亭中空洞纳万象，收奇揽秀无遗材。倚阑清坐洗尘念，洒然冰雪涵灵台。上方一目尽千里，劳筋未暇穷崔嵬。百年名刹烬一炬，可怜金碧成蒿莱。世间兴废岂足道，会看穹壤论三灾。短生乘化不暂驻，须臾变化随风埃。心知所历皆梦境，题诗漫识吾曾来。下山一笑便陈迹，但见白塔苍烟堆。
灵兔脱颖铦如锥，束身归命供指挥。紫羊之肝青麟髓，相将水石同襟期。楮生辗转拂玉案，借问主人何所为。主人隐几鸣琴罢，春来公事方休假。官船几日到珠江，山川一路明如画。乘兴重来访旧游，藉草班荆理前话。林间飒飒风雨生，解衣磅礡深经营。须臾伸纸作大字，虎踞龙蟠雷乍惊。心王运臂臂运指，巨灵赑屃随驱使。临池飞出北溟鱼，含毫吸尽西江水。左拿右掣妙无端，一疾一徐皆至理。行乎其所不得不行，云傍马头生。止乎其所不得不止，山从人面起。鹅溪绢，剡溪纸，日与簿书堆案几。盘根错节何有哉，慧剑一挥胥披靡。从容阁笔为予言，我生能事聊如此。大通野老麋鹿群，见所未见闻未闻。置书怀袖日三复，逢人说项殊殷勤。昔之张芝今张旭，后有大令前右军。斯人家学溯源委，十三学书先草隶。蕉黄米蔡等秕糠，颜筋柳骨分精髓。撞破烟楼读父书，手泽羡君能述继。羡君不羡才与华，羡君不羡名与位。羡君下笔如有神，羡君能诗由夙慧。青云送入选官场，白社归来还及第。百千三昧何浅深，一悟了然无钜细。君不见公孙大娘舞剑器，草圣得之通妙谛。心灵手敏匪言传，破格超方须默契。也不即，也不离，此是灵山亲嘱累。慧业文人记得无，三生石上曾分袂。归去来，归去来，峡水峡山未迢递。留将一道无字碑，明日再来烦作记。
汀鸟迎帆，峡城隐树，苍凉不尽斜照。被箧关河，妻孥薪米，回首辗然一笑。谁信红尘外，有天海、迷茫壶峤。自今脱屣青山，枕霞餐石都好。偕隐招依也愿，堪未了俗愁、如缕萦抱。洞户云扃，桃花瀑远，不信使君寻到。仙径回梁接，定落叶、猿童先扫。莫占前溪，他时留我垂钓。
耻上舞裙带，愿依九琳窗。韶颜今换骨，阿措便心降。
晓拂青铜感岁阑，萧萧华发强扶冠。病憎蛇影能为怪，老爱松心不受寒。世务焦头机已息，主恩沦髓报应难。镆铘自躍非吾意，且作洪炉旧物看。
张槐听了也不在意，跟孙铁等人喝了一杯酒，便带着板栗去了严师傅他们家。

悲愤诗拼音解读：

nián lái bǎi niàn rú hán huī ，lǎo yǎn yōng xiàng shí rén kāi 。yóu yǒu ài shān yuán wèi duàn ，máng xié xìn bù dōng yán wēi 。dōng yán yōu shèng jiǎ jìn jìng ，hán téng gǔ mù shēng cāng tái 。shuí záo yún gēn huì hǎi yǎn ，jīng bō shēn xiè rú bēn léi 。nà sēng jù yǎn qù tiān ào ，zuò tíng chuǎng ěr lín yuān huí 。tíng zhōng kōng dòng nà wàn xiàng ，shōu qí lǎn xiù wú yí cái 。yǐ lán qīng zuò xǐ chén niàn ，sǎ rán bīng xuě hán líng tái 。shàng fāng yī mù jìn qiān lǐ ，láo jīn wèi xiá qióng cuī wéi 。bǎi nián míng shā jìn yī jù ，kě lián jīn bì chéng hāo lái 。shì jiān xìng fèi qǐ zú dào ，huì kàn qióng rǎng lùn sān zāi 。duǎn shēng chéng huà bú zàn zhù ，xū yú biàn huà suí fēng āi 。xīn zhī suǒ lì jiē mèng jìng ，tí shī màn shí wú céng lái 。xià shān yī xiào biàn chén jì ，dàn jiàn bái tǎ cāng yān duī 。
líng tù tuō yǐng tiǎn rú zhuī ，shù shēn guī mìng gòng zhǐ huī 。zǐ yáng zhī gān qīng lín suǐ ，xiàng jiāng shuǐ shí tóng jīn qī 。chǔ shēng niǎn zhuǎn fú yù àn ，jiè wèn zhǔ rén hé suǒ wéi 。zhǔ rén yǐn jǐ míng qín bà ，chūn lái gōng shì fāng xiū jiǎ 。guān chuán jǐ rì dào zhū jiāng ，shān chuān yī lù míng rú huà 。chéng xìng zhòng lái fǎng jiù yóu ，jiè cǎo bān jīng lǐ qián huà 。lín jiān sà sà fēng yǔ shēng ，jiě yī páng bó shēn jīng yíng 。xū yú shēn zhǐ zuò dà zì ，hǔ jù lóng pán léi zhà jīng 。xīn wáng yùn bì bì yùn zhǐ ，jù líng bì xì suí qū shǐ 。lín chí fēi chū běi míng yú ，hán háo xī jìn xī jiāng shuǐ 。zuǒ ná yòu chè miào wú duān ，yī jí yī xú jiē zhì lǐ 。háng hū qí suǒ bú dé bú háng ，yún bàng mǎ tóu shēng 。zhǐ hū qí suǒ bú dé bú zhǐ ，shān cóng rén miàn qǐ 。é xī juàn ，yǎn xī zhǐ ，rì yǔ bù shū duī àn jǐ 。pán gēn cuò jiē hé yǒu zāi ，huì jiàn yī huī xū pī mí 。cóng róng gé bǐ wéi yǔ yán ，wǒ shēng néng shì liáo rú cǐ 。dà tōng yě lǎo mí lù qún ，jiàn suǒ wèi jiàn wén wèi wén 。zhì shū huái xiù rì sān fù ，féng rén shuō xiàng shū yīn qín 。xī zhī zhāng zhī jīn zhāng xù ，hòu yǒu dà lìng qián yòu jun1 。sī rén jiā xué sù yuán wěi ，shí sān xué shū xiān cǎo lì 。jiāo huáng mǐ cài děng bǐ kāng ，yán jīn liǔ gǔ fèn jīng suǐ 。zhuàng pò yān lóu dú fù shū ，shǒu zé xiàn jun1 néng shù jì 。xiàn jun1 bú xiàn cái yǔ huá ，xiàn jun1 bú xiàn míng yǔ wèi 。xiàn jun1 xià bǐ rú yǒu shén ，xiàn jun1 néng shī yóu sù huì 。qīng yún sòng rù xuǎn guān chǎng ，bái shè guī lái hái jí dì 。bǎi qiān sān mèi hé qiǎn shēn ，yī wù le rán wú jù xì 。jun1 bú jiàn gōng sūn dà niáng wǔ jiàn qì ，cǎo shèng dé zhī tōng miào dì 。xīn líng shǒu mǐn fěi yán chuán ，pò gé chāo fāng xū mò qì 。yě bú jí ，yě bú lí ，cǐ shì líng shān qīn zhǔ lèi 。huì yè wén rén jì dé wú ，sān shēng shí shàng céng fèn mèi 。guī qù lái ，guī qù lái ，xiá shuǐ xiá shān wèi tiáo dì 。liú jiāng yī dào wú zì bēi ，míng rì zài lái fán zuò jì 。
tīng niǎo yíng fān ，xiá chéng yǐn shù ，cāng liáng bú jìn xié zhào 。bèi qiè guān hé ，qī nú xīn mǐ ，huí shǒu niǎn rán yī xiào 。shuí xìn hóng chén wài ，yǒu tiān hǎi 、mí máng hú qiáo 。zì jīn tuō xǐ qīng shān ，zhěn xiá cān shí dōu hǎo 。xié yǐn zhāo yī yě yuàn ，kān wèi le sú chóu 、rú lǚ yíng bào 。dòng hù yún jiōng ，táo huā bào yuǎn ，bú xìn shǐ jun1 xún dào 。xiān jìng huí liáng jiē ，dìng luò yè 、yuán tóng xiān sǎo 。mò zhàn qián xī ，tā shí liú wǒ chuí diào 。
chǐ shàng wǔ qún dài ，yuàn yī jiǔ lín chuāng 。sháo yán jīn huàn gǔ ，ā cuò biàn xīn jiàng 。
xiǎo fú qīng tóng gǎn suì lán ，xiāo xiāo huá fā qiáng fú guàn 。bìng zēng shé yǐng néng wéi guài ，lǎo ài sōng xīn bú shòu hán 。shì wù jiāo tóu jī yǐ xī ，zhǔ ēn lún suǐ bào yīng nán 。mò yé zì yuè fēi wú yì ，qiě zuò hóng lú jiù wù kàn 。
zhāng huái tīng le yě bú zài yì ，gēn sūn tiě děng rén hē le yī bēi jiǔ ，biàn dài zhe bǎn lì qù le yán shī fù tā men jiā 。

※提示：拼音为程序生成，因此多音字的拼音可能不准确。

相关翻译

①戏马：即戏马台，位于徐州南。东徐：即徐州。




（10）但见：只见、仅见。
⑴入京使：进京的使者。

相关赏析

杭州西湖的旖旎风光，给文人骚客们带来了无穷无尽的灵感和情思。歌咏西湖的散曲作品，也如同湖山美景那样争奇斗妍，各具风致。这首《醉中天》，是其中不落常套的一首。
“鹏俯沧溟，蜃横城市，鳌驾蓬莱。”写登台远眺时的感受。美景如斯，作者心中感慨万千，不禁陷入想象和追忆之中。“鹏俯沧溟”站在姑苏台上向下望去，就如同鹏鸟在天空中俯瞰海洋。“蜃横城市”，作者眼前所见之景，就仿佛海市蜃楼一样奇幻美丽。“鳌”、“蓬莱”都是幻景，和“蜃横城市”一样，都带有一丝不真实的恍惚之意。这种夸张的比喻既充分展示了姑苏台的雄伟壮阔，也反映出作者心中对此物此景的感受，即其并不赞赏这种奢华，也为下文怀古伤今埋下了伏笔。
江天壮阔，月色朦胧，游人把酒望月，已至微醺，如此良辰美景，诗人仿佛看到水边的仙女踏着凌波微步，款款而来，倚在栏杆上任凭天风吹拂着面颊，“嗅起凌波仙人梦，倚阑干满面天风。”曹植曾在《洛神赋》中说洛神“凌波微步”，“罗袜生尘”，飘然而至。此处的“凌波仙人”指的自然就是洛神。此处引入“洛神”这一形象除了为月夜的垂虹桥披上一层神秘梦幻的面纱之外，也更加凸显出了月色之美和琴音之妙，迷人的景色和音乐甚至将仙女都吸引来了。“天风”二字除了形象地写出了风的宜人之外，也使整个环境显得更加神秘缥缈。“仙人”和“天风”给予读者无穷无尽的想象空间，平添了整支曲子的意蕴。

作者介绍

蒋凯 蒋凯，开化（今属浙江）人。理宗淳祐十年（一二五○）进士（清光绪《开化县志》卷七）。