岳阳楼记

岳阳楼记原文：

江成海。
香荽急忙问道：我娘哩？我娘身子咋样？刘黑皮忙安慰她道：大太太身子还好。
东望堪思捧刺时，姓名相齿有人知。公堂伴语山光入，秋阁尝茶树影移。石上琴尊从赏月，水边台榭许题诗。重因送客留连甚，长记还家不敢辞。
淼淼立即兴致勃勃地说了起来。
万古储英气，生贤镇庙祧。方春回暖律，随帝下神霄。早岁陪兴运，清忠服迩僚。三篇俱命说，两纪独承尧。为国隆堂陛，中天斡斗杓。光华归使牒，宁谧载民谣。九牧金成鼎，三山石峙桥。元圭来旧锡，神宝献新雕。堂起房心次，音谐角徵韶。车书人一统，符瑞岁千条。璧海材逾盛，沙场虏不骄。献琛皆累译，入彀有垂髫。郭解双封国，班超五日朝。嘉谋从昔合，奕业更谁昭。眷礼群臣异，恩光此日饶。授图开地壮，傍阙筑堤遥。供帐移金屋，歌钟实绮寮。名园藏茂密，华阁耸岧峣。诏跸纡临幸，宸毫纪宴招。弟兄联衮绣，孙子列蝉貂。印琢金为彩，鱼悬玉在腰。中姻连筑沁，外族缀涂椒。帝子传杯勺，宫墙有鼓箫。果新无独享，羹美或亲调。
忆我为儿时，家塾在堂隅。日昳读书罢，归时慈母娱。八岁就外傅，《鲁论》初咿唔。九岁五经毕，文义颇不疏。十岁读《礼经》，古句忘崎岖。十一背慈训，茕茕失母乌。十二出门游，奔走能跨驴。是时从大人，来往神愉愉。大人授《孝经》，命儿自写书。儿写书不成，满纸如墨猪。左右反覆视，心气惨不舒。低头清泪落，仰头但嗟吁。大人顾谓儿，儿心一何愚。写书非大难，儿心姑徐徐。心定手不误，尔盍仰视予。侵晨执笔写，写成日裁晡。儿乃破涕笑，喜笑东西趋。取书呼儿来，此书义当摅。读书读其义，此书学根株。儿默听此教，跪受当前除。朝夕执书读，爱重同球图。读罢藏之笥，亵见惧点污。儿今又写书，写书忽痛呼。儿有六岁儿，儿已十年孤。昔时一卷书，岁时常宝储。今日写此帙，吞声泪沾裾。昔写今亦写，今日迥自殊。昔泣今亦泣，两泣不相如。昔写虽丑恶，嬉戏称凤雏。今写好似昔，谁与正瑕瑜。昔泣实恃爱，貌郁神不痡。今泣复何益，泪眼空为枯。哀哉一卷书，写罢还踟蹰。儿亦呼其儿，学不在五车。但求孝悌性，敬爱理不虚。亦不在荣达，名誉播九区。但求守吾身，战战保发肤。儿有弱小甥，神采清且都。七岁痛陟岵，似续守门闾。此书大义在，此诗非烦纡。儿复呼其儿，试诵与尔姑。尔姑闻此诗，哀痛犹茹茶。尔内外兄弟，敬谨相友于。立身与显亲，毋苦不肖吾。
君初发齐眉，玉颊照秋光。诵诗巨万纸，一目俱五行。不信同舍儿，所阅随废忘。姓名入清禁，诏落铜山阳。十三见天子，奏对允且详。翻澜诵五经，如水传觥觞。环观共嗟异，朱紫如堵墙。华裾小旋制，初挂烦宫妆。归来汝水濆，夹道万夫望。指目无双裔，吟嗄有此郎。异态悬睿想，行看登庙堂。那知事龃龉，放浪鱼稻乡。顾我与君别，忽忽移十霜。更逢石门下，美髯如许长。抵掌话夙昔，夜语响山房。古人当大谬，噪索失其常。夫子独何得，坦率追羲皇。乃为任重器，愈抑道愈昌。作诗以寿君，他日未易量。功成径归来，复此山水傍。幅巾青杖竹，卒岁以徜徉。
人人入蜀谒文翁，妍丑终须露镜中。诗景荒凉难道合，客情疏密分当同。城南歌吹琴台月，江上旌旗锦水风。下客低头来又去，暗堆冰炭在深衷。

岳阳楼记拼音解读：

jiāng chéng hǎi 。
xiāng suī jí máng wèn dào ：wǒ niáng lǐ ？wǒ niáng shēn zǐ zǎ yàng ？liú hēi pí máng ān wèi tā dào ：dà tài tài shēn zǐ hái hǎo 。
dōng wàng kān sī pěng cì shí ，xìng míng xiàng chǐ yǒu rén zhī 。gōng táng bàn yǔ shān guāng rù ，qiū gé cháng chá shù yǐng yí 。shí shàng qín zūn cóng shǎng yuè ，shuǐ biān tái xiè xǔ tí shī 。zhòng yīn sòng kè liú lián shèn ，zhǎng jì hái jiā bú gǎn cí 。
miǎo miǎo lì jí xìng zhì bó bó dì shuō le qǐ lái 。
wàn gǔ chǔ yīng qì ，shēng xián zhèn miào tiāo 。fāng chūn huí nuǎn lǜ ，suí dì xià shén xiāo 。zǎo suì péi xìng yùn ，qīng zhōng fú ěr liáo 。sān piān jù mìng shuō ，liǎng jì dú chéng yáo 。wéi guó lóng táng bì ，zhōng tiān wò dòu sháo 。guāng huá guī shǐ dié ，níng mì zǎi mín yáo 。jiǔ mù jīn chéng dǐng ，sān shān shí zhì qiáo 。yuán guī lái jiù xī ，shén bǎo xiàn xīn diāo 。táng qǐ fáng xīn cì ，yīn xié jiǎo zhēng sháo 。chē shū rén yī tǒng ，fú ruì suì qiān tiáo 。bì hǎi cái yú shèng ，shā chǎng lǔ bú jiāo 。xiàn chēn jiē lèi yì ，rù gòu yǒu chuí tiáo 。guō jiě shuāng fēng guó ，bān chāo wǔ rì cháo 。jiā móu cóng xī hé ，yì yè gèng shuí zhāo 。juàn lǐ qún chén yì ，ēn guāng cǐ rì ráo 。shòu tú kāi dì zhuàng ，bàng què zhù dī yáo 。gòng zhàng yí jīn wū ，gē zhōng shí qǐ liáo 。míng yuán cáng mào mì ，huá gé sǒng tiáo yáo 。zhào bì yū lín xìng ，chén háo jì yàn zhāo 。dì xiōng lián gǔn xiù ，sūn zǐ liè chán diāo 。yìn zhuó jīn wéi cǎi ，yú xuán yù zài yāo 。zhōng yīn lián zhù qìn ，wài zú zhuì tú jiāo 。dì zǐ chuán bēi sháo ，gōng qiáng yǒu gǔ xiāo 。guǒ xīn wú dú xiǎng ，gēng měi huò qīn diào 。
yì wǒ wéi ér shí ，jiā shú zài táng yú 。rì yì dú shū bà ，guī shí cí mǔ yú 。bā suì jiù wài fù ，《lǔ lùn 》chū yī én 。jiǔ suì wǔ jīng bì ，wén yì pō bú shū 。shí suì dú 《lǐ jīng 》，gǔ jù wàng qí qū 。shí yī bèi cí xùn ，qióng qióng shī mǔ wū 。shí èr chū mén yóu ，bēn zǒu néng kuà lǘ 。shì shí cóng dà rén ，lái wǎng shén yú yú 。dà rén shòu 《xiào jīng 》，mìng ér zì xiě shū 。ér xiě shū bú chéng ，mǎn zhǐ rú mò zhū 。zuǒ yòu fǎn fù shì ，xīn qì cǎn bú shū 。dī tóu qīng lèi luò ，yǎng tóu dàn jiē yù 。dà rén gù wèi ér ，ér xīn yī hé yú 。xiě shū fēi dà nán ，ér xīn gū xú xú 。xīn dìng shǒu bú wù ，ěr hé yǎng shì yǔ 。qīn chén zhí bǐ xiě ，xiě chéng rì cái bū 。ér nǎi pò tì xiào ，xǐ xiào dōng xī qū 。qǔ shū hū ér lái ，cǐ shū yì dāng shū 。dú shū dú qí yì ，cǐ shū xué gēn zhū 。ér mò tīng cǐ jiāo ，guì shòu dāng qián chú 。cháo xī zhí shū dú ，ài zhòng tóng qiú tú 。dú bà cáng zhī sì ，xiè jiàn jù diǎn wū 。ér jīn yòu xiě shū ，xiě shū hū tòng hū 。ér yǒu liù suì ér ，ér yǐ shí nián gū 。xī shí yī juàn shū ，suì shí cháng bǎo chǔ 。jīn rì xiě cǐ zhì ，tūn shēng lèi zhān jū 。xī xiě jīn yì xiě ，jīn rì jiǒng zì shū 。xī qì jīn yì qì ，liǎng qì bú xiàng rú 。xī xiě suī chǒu è ，xī xì chēng fèng chú 。jīn xiě hǎo sì xī ，shuí yǔ zhèng xiá yú 。xī qì shí shì ài ，mào yù shén bú pū 。jīn qì fù hé yì ，lèi yǎn kōng wéi kū 。āi zāi yī juàn shū ，xiě bà hái chí chú 。ér yì hū qí ér ，xué bú zài wǔ chē 。dàn qiú xiào tì xìng ，jìng ài lǐ bú xū 。yì bú zài róng dá ，míng yù bō jiǔ qū 。dàn qiú shǒu wú shēn ，zhàn zhàn bǎo fā fū 。ér yǒu ruò xiǎo shēng ，shén cǎi qīng qiě dōu 。qī suì tòng zhì hù ，sì xù shǒu mén lǘ 。cǐ shū dà yì zài ，cǐ shī fēi fán yū 。ér fù hū qí ér ，shì sòng yǔ ěr gū 。ěr gū wén cǐ shī ，āi tòng yóu rú chá 。ěr nèi wài xiōng dì ，jìng jǐn xiàng yǒu yú 。lì shēn yǔ xiǎn qīn ，wú kǔ bú xiāo wú 。
jun1 chū fā qí méi ，yù jiá zhào qiū guāng 。sòng shī jù wàn zhǐ ，yī mù jù wǔ háng 。bú xìn tóng shě ér ，suǒ yuè suí fèi wàng 。xìng míng rù qīng jìn ，zhào luò tóng shān yáng 。shí sān jiàn tiān zǐ ，zòu duì yǔn qiě xiáng 。fān lán sòng wǔ jīng ，rú shuǐ chuán gōng shāng 。huán guān gòng jiē yì ，zhū zǐ rú dǔ qiáng 。huá jū xiǎo xuán zhì ，chū guà fán gōng zhuāng 。guī lái rǔ shuǐ pēn ，jiá dào wàn fū wàng 。zhǐ mù wú shuāng yì ，yín á yǒu cǐ láng 。yì tài xuán ruì xiǎng ，háng kàn dēng miào táng 。nà zhī shì jǔ yǔ ，fàng làng yú dào xiāng 。gù wǒ yǔ jun1 bié ，hū hū yí shí shuāng 。gèng féng shí mén xià ，měi rán rú xǔ zhǎng 。dǐ zhǎng huà sù xī ，yè yǔ xiǎng shān fáng 。gǔ rén dāng dà miù ，zào suǒ shī qí cháng 。fū zǐ dú hé dé ，tǎn lǜ zhuī xī huáng 。nǎi wéi rèn zhòng qì ，yù yì dào yù chāng 。zuò shī yǐ shòu jun1 ，tā rì wèi yì liàng 。gōng chéng jìng guī lái ，fù cǐ shān shuǐ bàng 。fú jīn qīng zhàng zhú ，zú suì yǐ cháng yáng 。
rén rén rù shǔ yè wén wēng ，yán chǒu zhōng xū lù jìng zhōng 。shī jǐng huāng liáng nán dào hé ，kè qíng shū mì fèn dāng tóng 。chéng nán gē chuī qín tái yuè ，jiāng shàng jīng qí jǐn shuǐ fēng 。xià kè dī tóu lái yòu qù ，àn duī bīng tàn zài shēn zhōng 。

※提示：拼音为程序生成，因此多音字的拼音可能不准确。

相关翻译

⑥行：将。五原塞：在今内蒙古自治区五原县，汉时曾从此处出兵，北伐匈奴。
②吴宫：三国时孙吴曾于金陵建都筑宫。晋代：指东晋，南渡后也建都于金陵。衣冠：指的是东晋文学家郭璞的衣冠冢。现今仍在南京玄武湖公园内。一说指当时豪门世族。衣冠：士大夫的穿戴，借指士大夫、官绅。成古丘：晋明帝当年为郭璞修建的衣冠冢豪华一时，然而到了唐朝诗人来看的时候，已经成为一个丘壑了。现今这里被称为郭璞墩，位于南京玄武湖公园内。

相关赏析

此曲选择一个黄昏的城郊作为描绘冬景的具体环境。
结尾写谢安曾经游阆苑的逸事，为西湖增添了几许浪漫和神韵。最后将谢安曾游的西湖和他居住过的东山相比较，用斩截的口语“倒大风流”进一步突出了西湖无与伦比之美。使曲子的意境增添了生机，愉悦人心。
卢挚是元代早期散曲作家“清丽派”有影响的人物，但他的“清丽”还没有像以后散曲那样过多地向词靠近。此曲体现了散曲特有的灏烂放达之趣。如“葫芦”一词在全曲中重复出现三次，这种情况是作诗词的大忌，然却是散曲特有的风味。这种以“葫芦”为语脉串通全篇，紧扣“酒杯浓”层层递进展开的作法颇得酣畅爽快的曲旨。而曲尾颠倒反复的句式更增加了全曲的洒脱之趣。此外，清丽之中而兼豪放，也是疏斋散曲的一大特色，此曲以“清”为里，以“放”为面，作者是在“我”的抒展中进入“冲虚”之境的。这种悠远和安宁与诗词大多以一种含蓄的内向深化而进入“超然”之境迥异其趣。

作者介绍

萧彧 萧彧，字文彧。官少卿。