鸿门宴

鸿门宴原文：

高卧罗浮二十春，读书谈道不知贫。讵期止辇收颜驷，敢谓逃名似子真。蹭蹬一官还报主，萧条双鬓岂谋身。题诗尚忆梅花句，为掇芳华寄楚臣。
宫锦绣为衣，青骢白玉蹄。官迁五岭外，路出大江西。草堂旧在雩阳郭，便道还家意偏乐。水色山光泻向人，紫葵黄菊嗟非昨。手持宪节重，肃肃念王程。声驰白简飞霜厉，气压黄茅瘴雾清。只今疮痍极边土，宵旰忧勤荷明主。未须搏击策殊勋，好尽怀绥副当宁。
属下叩谢老将军。
晚禾收罢散鸡豚，浊酒时携过近村。野老不知尧舜力，别开深洞创乾坤。
忆我为儿时，家塾在堂隅。日昳读书罢，归时慈母娱。八岁就外傅，《鲁论》初咿唔。九岁五经毕，文义颇不疏。十岁读《礼经》，古句忘崎岖。十一背慈训，茕茕失母乌。十二出门游，奔走能跨驴。是时从大人，来往神愉愉。大人授《孝经》，命儿自写书。儿写书不成，满纸如墨猪。左右反覆视，心气惨不舒。低头清泪落，仰头但嗟吁。大人顾谓儿，儿心一何愚。写书非大难，儿心姑徐徐。心定手不误，尔盍仰视予。侵晨执笔写，写成日裁晡。儿乃破涕笑，喜笑东西趋。取书呼儿来，此书义当摅。读书读其义，此书学根株。儿默听此教，跪受当前除。朝夕执书读，爱重同球图。读罢藏之笥，亵见惧点污。儿今又写书，写书忽痛呼。儿有六岁儿，儿已十年孤。昔时一卷书，岁时常宝储。今日写此帙，吞声泪沾裾。昔写今亦写，今日迥自殊。昔泣今亦泣，两泣不相如。昔写虽丑恶，嬉戏称凤雏。今写好似昔，谁与正瑕瑜。昔泣实恃爱，貌郁神不痡。今泣复何益，泪眼空为枯。哀哉一卷书，写罢还踟蹰。儿亦呼其儿，学不在五车。但求孝悌性，敬爱理不虚。亦不在荣达，名誉播九区。但求守吾身，战战保发肤。儿有弱小甥，神采清且都。七岁痛陟岵，似续守门闾。此书大义在，此诗非烦纡。儿复呼其儿，试诵与尔姑。尔姑闻此诗，哀痛犹茹茶。尔内外兄弟，敬谨相友于。立身与显亲，毋苦不肖吾。
英王点头道：去吧。

鸿门宴拼音解读：

gāo wò luó fú èr shí chūn ，dú shū tán dào bú zhī pín 。jù qī zhǐ niǎn shōu yán sì ，gǎn wèi táo míng sì zǐ zhēn 。cèng dēng yī guān hái bào zhǔ ，xiāo tiáo shuāng bìn qǐ móu shēn 。tí shī shàng yì méi huā jù ，wéi duō fāng huá jì chǔ chén 。
gōng jǐn xiù wéi yī ，qīng cōng bái yù tí 。guān qiān wǔ lǐng wài ，lù chū dà jiāng xī 。cǎo táng jiù zài yú yáng guō ，biàn dào hái jiā yì piān lè 。shuǐ sè shān guāng xiè xiàng rén ，zǐ kuí huáng jú jiē fēi zuó 。shǒu chí xiàn jiē zhòng ，sù sù niàn wáng chéng 。shēng chí bái jiǎn fēi shuāng lì ，qì yā huáng máo zhàng wù qīng 。zhī jīn chuāng yí jí biān tǔ ，xiāo gàn yōu qín hé míng zhǔ 。wèi xū bó jī cè shū xūn ，hǎo jìn huái suí fù dāng níng 。
shǔ xià kòu xiè lǎo jiāng jun1 。
wǎn hé shōu bà sàn jī tún ，zhuó jiǔ shí xié guò jìn cūn 。yě lǎo bú zhī yáo shùn lì ，bié kāi shēn dòng chuàng qián kūn 。
yì wǒ wéi ér shí ，jiā shú zài táng yú 。rì yì dú shū bà ，guī shí cí mǔ yú 。bā suì jiù wài fù ，《lǔ lùn 》chū yī én 。jiǔ suì wǔ jīng bì ，wén yì pō bú shū 。shí suì dú 《lǐ jīng 》，gǔ jù wàng qí qū 。shí yī bèi cí xùn ，qióng qióng shī mǔ wū 。shí èr chū mén yóu ，bēn zǒu néng kuà lǘ 。shì shí cóng dà rén ，lái wǎng shén yú yú 。dà rén shòu 《xiào jīng 》，mìng ér zì xiě shū 。ér xiě shū bú chéng ，mǎn zhǐ rú mò zhū 。zuǒ yòu fǎn fù shì ，xīn qì cǎn bú shū 。dī tóu qīng lèi luò ，yǎng tóu dàn jiē yù 。dà rén gù wèi ér ，ér xīn yī hé yú 。xiě shū fēi dà nán ，ér xīn gū xú xú 。xīn dìng shǒu bú wù ，ěr hé yǎng shì yǔ 。qīn chén zhí bǐ xiě ，xiě chéng rì cái bū 。ér nǎi pò tì xiào ，xǐ xiào dōng xī qū 。qǔ shū hū ér lái ，cǐ shū yì dāng shū 。dú shū dú qí yì ，cǐ shū xué gēn zhū 。ér mò tīng cǐ jiāo ，guì shòu dāng qián chú 。cháo xī zhí shū dú ，ài zhòng tóng qiú tú 。dú bà cáng zhī sì ，xiè jiàn jù diǎn wū 。ér jīn yòu xiě shū ，xiě shū hū tòng hū 。ér yǒu liù suì ér ，ér yǐ shí nián gū 。xī shí yī juàn shū ，suì shí cháng bǎo chǔ 。jīn rì xiě cǐ zhì ，tūn shēng lèi zhān jū 。xī xiě jīn yì xiě ，jīn rì jiǒng zì shū 。xī qì jīn yì qì ，liǎng qì bú xiàng rú 。xī xiě suī chǒu è ，xī xì chēng fèng chú 。jīn xiě hǎo sì xī ，shuí yǔ zhèng xiá yú 。xī qì shí shì ài ，mào yù shén bú pū 。jīn qì fù hé yì ，lèi yǎn kōng wéi kū 。āi zāi yī juàn shū ，xiě bà hái chí chú 。ér yì hū qí ér ，xué bú zài wǔ chē 。dàn qiú xiào tì xìng ，jìng ài lǐ bú xū 。yì bú zài róng dá ，míng yù bō jiǔ qū 。dàn qiú shǒu wú shēn ，zhàn zhàn bǎo fā fū 。ér yǒu ruò xiǎo shēng ，shén cǎi qīng qiě dōu 。qī suì tòng zhì hù ，sì xù shǒu mén lǘ 。cǐ shū dà yì zài ，cǐ shī fēi fán yū 。ér fù hū qí ér ，shì sòng yǔ ěr gū 。ěr gū wén cǐ shī ，āi tòng yóu rú chá 。ěr nèi wài xiōng dì ，jìng jǐn xiàng yǒu yú 。lì shēn yǔ xiǎn qīn ，wú kǔ bú xiāo wú 。
yīng wáng diǎn tóu dào ：qù ba 。

※提示：拼音为程序生成，因此多音字的拼音可能不准确。

相关翻译

⑤铠甲句：由于长年战争，战士们不脱战服，铠甲上都生了虱子。铠甲，古代的护身战服。铠，就是甲。虮，虱卵。万姓：百姓。以：因此。

相关赏析

《塞翁失马》通过一个循环往复的极富戏剧性故事，阐述了祸与福的对立统一关系，揭示了“祸兮福所倚，福兮祸所伏”的道理。如果单从哲学角度去看，这则寓言启发人们用发展的眼光辩证地去看问题：身处逆境不消沉，树立“柳暗花明”的乐观信念；身处顺境不迷醉，保持“死于安乐”的忧患意识。

词的下片文情陡转，与世事突变合拍。

作者介绍

上官统 上官统，字遂和，其先邵武（今属福建）人，迁居汀州（今福建长汀）。理宗绍定元年（一二二八）进士。端平二年（一二三五）知钜鹿县。淳祐二年（一二四二）知金陵府。卒年七十九。民国《天水上官宗谱》卷三有传。