上之回

上之回原文：

高卧罗浮二十春，读书谈道不知贫。讵期止辇收颜驷，敢谓逃名似子真。蹭蹬一官还报主，萧条双鬓岂谋身。题诗尚忆梅花句，为掇芳华寄楚臣。
那黑汉子就走出去叫人。
秋风不设护花铃，任扑云亭又水亭。辟荔墙垣犹有剩，梧桐院落最先听。烂红乾翠都堪惜，转绿回黄不暂停。我亦人间一蒲柳，敢同松柏斗遐龄。
桃花坞裏桃花庵，桃花庵裏桃花仙。桃花仙人种桃树，又折花枝当酒钱。酒醒只在花前坐，酒醉还须花下眠。花前花後日复日，酒醉酒醒年复年。不愿鞠躬车马前，但愿老死花酒间。车尘马足贵者趣，酒盏花枝贫者缘。若将富贵比贫贱，一在平地一在天。若将贫贱比车马，他得驱驰我得闲。世人笑我忒风颠，我咲世人看不穿。记得五陵豪杰墓，无酒无花锄作田。弘治乙丑三月桃花庵主人唐寅（原版）桃花坞里桃花庵，桃花庵里桃花仙。桃花仙人种桃树，又摘桃花换酒钱。酒醒只在花前坐，酒醉还来花下眠。半醒半醉日复日，花落花开年复年。但愿老死花酒间，不愿鞠躬车马前。车尘马足富者趣，酒盏花枝贫者缘。若将富贵比贫者，一在平地一在天。若将贫贱比车马，他得驱驰我得闲。别人笑我忒风颠，我笑他人看不穿。不见五陵豪杰墓，无花无酒锄作田。（版本一）桃花坞里桃花庵，桃花庵里桃花仙。桃花仙人种桃树，又摘桃花换酒钱。酒醒只来花下坐，酒醉还来花下眠。半醒半醉日复日，花落花开年复年。但愿老死花酒间，不愿鞠躬车马前。车尘马足富者趣，酒盏花枝贫者缘。若将富贵比贫贱，一在平地一在天。若将花酒比车马，他得驱驰我得闲。别人笑我忒风骚，我笑他人看不穿。不见五陵豪杰墓，无酒无花锄作田。（版本二）
一尖一髡一逢掖，鼎足剧饮豪无敌。前杯未釂注后杯，髡腹虽大盛不得。就中觱篥胆尤粗，奋臂乃欲倒葫芦。瞿聃有此两高弟，彼儒以是丘之徒。老夫少年亦酣畅，衰病著身屏盆盎。颇能和会三家书，安敢追陪百觚量。
故里重开著作楼，布帆江上识归舟。汉唐两代丛书续，岭峤双旌宦迹留。雅曲先为朋辈倡，遗珠广替故家收。一枝笔走三千里，忙煞陶庐冷应酬。

上之回拼音解读：

gāo wò luó fú èr shí chūn ，dú shū tán dào bú zhī pín 。jù qī zhǐ niǎn shōu yán sì ，gǎn wèi táo míng sì zǐ zhēn 。cèng dēng yī guān hái bào zhǔ ，xiāo tiáo shuāng bìn qǐ móu shēn 。tí shī shàng yì méi huā jù ，wéi duō fāng huá jì chǔ chén 。
nà hēi hàn zǐ jiù zǒu chū qù jiào rén 。
qiū fēng bú shè hù huā líng ，rèn pū yún tíng yòu shuǐ tíng 。pì lì qiáng yuán yóu yǒu shèng ，wú tóng yuàn luò zuì xiān tīng 。làn hóng qián cuì dōu kān xī ，zhuǎn lǜ huí huáng bú zàn tíng 。wǒ yì rén jiān yī pú liǔ ，gǎn tóng sōng bǎi dòu xiá líng 。
táo huā wù lǐ táo huā ān ，táo huā ān lǐ táo huā xiān 。táo huā xiān rén zhǒng táo shù ，yòu shé huā zhī dāng jiǔ qián 。jiǔ xǐng zhī zài huā qián zuò ，jiǔ zuì hái xū huā xià mián 。huā qián huā hòu rì fù rì ，jiǔ zuì jiǔ xǐng nián fù nián 。bú yuàn jū gōng chē mǎ qián ，dàn yuàn lǎo sǐ huā jiǔ jiān 。chē chén mǎ zú guì zhě qù ，jiǔ zhǎn huā zhī pín zhě yuán 。ruò jiāng fù guì bǐ pín jiàn ，yī zài píng dì yī zài tiān 。ruò jiāng pín jiàn bǐ chē mǎ ，tā dé qū chí wǒ dé xián 。shì rén xiào wǒ tuī fēng diān ，wǒ xiào shì rén kàn bú chuān 。jì dé wǔ líng háo jié mù ，wú jiǔ wú huā chú zuò tián 。hóng zhì yǐ chǒu sān yuè táo huā ān zhǔ rén táng yín （yuán bǎn ）táo huā wù lǐ táo huā ān ，táo huā ān lǐ táo huā xiān 。táo huā xiān rén zhǒng táo shù ，yòu zhāi táo huā huàn jiǔ qián 。jiǔ xǐng zhī zài huā qián zuò ，jiǔ zuì hái lái huā xià mián 。bàn xǐng bàn zuì rì fù rì ，huā luò huā kāi nián fù nián 。dàn yuàn lǎo sǐ huā jiǔ jiān ，bú yuàn jū gōng chē mǎ qián 。chē chén mǎ zú fù zhě qù ，jiǔ zhǎn huā zhī pín zhě yuán 。ruò jiāng fù guì bǐ pín zhě ，yī zài píng dì yī zài tiān 。ruò jiāng pín jiàn bǐ chē mǎ ，tā dé qū chí wǒ dé xián 。bié rén xiào wǒ tuī fēng diān ，wǒ xiào tā rén kàn bú chuān 。bú jiàn wǔ líng háo jié mù ，wú huā wú jiǔ chú zuò tián 。（bǎn běn yī ）táo huā wù lǐ táo huā ān ，táo huā ān lǐ táo huā xiān 。táo huā xiān rén zhǒng táo shù ，yòu zhāi táo huā huàn jiǔ qián 。jiǔ xǐng zhī lái huā xià zuò ，jiǔ zuì hái lái huā xià mián 。bàn xǐng bàn zuì rì fù rì ，huā luò huā kāi nián fù nián 。dàn yuàn lǎo sǐ huā jiǔ jiān ，bú yuàn jū gōng chē mǎ qián 。chē chén mǎ zú fù zhě qù ，jiǔ zhǎn huā zhī pín zhě yuán 。ruò jiāng fù guì bǐ pín jiàn ，yī zài píng dì yī zài tiān 。ruò jiāng huā jiǔ bǐ chē mǎ ，tā dé qū chí wǒ dé xián 。bié rén xiào wǒ tuī fēng sāo ，wǒ xiào tā rén kàn bú chuān 。bú jiàn wǔ líng háo jié mù ，wú jiǔ wú huā chú zuò tián 。（bǎn běn èr ）
yī jiān yī kūn yī féng yè ，dǐng zú jù yǐn háo wú dí 。qián bēi wèi jiào zhù hòu bēi ，kūn fù suī dà shèng bú dé 。jiù zhōng bì lì dǎn yóu cū ，fèn bì nǎi yù dǎo hú lú 。qú dān yǒu cǐ liǎng gāo dì ，bǐ rú yǐ shì qiū zhī tú 。lǎo fū shǎo nián yì hān chàng ，shuāi bìng zhe shēn píng pén àng 。pō néng hé huì sān jiā shū ，ān gǎn zhuī péi bǎi gū liàng 。
gù lǐ zhòng kāi zhe zuò lóu ，bù fān jiāng shàng shí guī zhōu 。hàn táng liǎng dài cóng shū xù ，lǐng qiáo shuāng jīng huàn jì liú 。yǎ qǔ xiān wéi péng bèi chàng ，yí zhū guǎng tì gù jiā shōu 。yī zhī bǐ zǒu sān qiān lǐ ，máng shà táo lú lěng yīng chóu 。

※提示：拼音为程序生成，因此多音字的拼音可能不准确。

相关翻译

④十二门：长安城东西南北每一面各三门，共十二门，故言。这句是说清冷的乐声使人觉得长安城沉浸在寒光之中。紫皇：道教称天上最尊的神为“紫皇”。这里用来指皇帝。



①尝爱：曾经爱。尝：曾经。西湖：此指颍州（今安徽阜阳）西湖。腊雪：冬雪。方销：刚刚融化尽。绿暗红英少：谓红花大多已经凋败，所剩无几，满眼所见都是绿叶。红英：红花。
②非：不是。浮云：天上的云。闹：喧哗。

相关赏析

这首小令艺术表现上很有特色。作者写离别，但送别之人是谁，始终没有露面，只以红蕉、朱帘、愁花暗示送人之人是一位女子，送别是其一对情侣之间的相送。作者没有一句言情，却通过小小人家之美，西湖烟雨之愁，尤其是含愁之花，将缠绵悱恻之爱，依依不舍之情都表现出来。是借景抒情之典范佳篇。

作者介绍

祖惟和 祖惟和，宋遗民，就作品观察，似为苏州道士。