劳劳亭

劳劳亭原文：

眉列春山，眼横秋水，天涯能不魂销。况琴书落拓，蓬转萍飘。不信离家几日，才饯岁、又是花朝。花朝矣，红情寂寂，绿梦迢迢。无聊。阑干十二，曲曲倚将来，只合吹箫。奈玉箫声远，清怨偏饶。唯有多情明月，扔来伴、客馆吟瓢。应相笑，沈腰瘦去，不减推敲。
广寒宫殿，想幽深、不觉升沉圆缺。天上人间心共远，如在琼楼玉阙。厚地微茫，高天凉冷，此际红尘歇。翠阴高枕，并教毛骨清澈。为问此世，从来几人吟望，转首俱湮没。虮虱区区尤可笑，几许肝肠如铁。八表神游，一槎高泛，逸兴方超绝。嫦娥留待，桂花且莫开彻。
不见能诗董召南，梦中时复接清谭。韬潜每爱龟藏六，贪得常嗔狙怒三。临晋河深鲂鲤出，首阳山近蕨薇甘。高堂戏綵娱亲暇，万卷图书灯一龛。
新开湖水浸遥天。风叶响珊珊。记得昔游情味，浩歌不怕朝寒。故人一去，高名万古，长对孱颜。惟有落霞孤鹜，晚年依旧争还。
识本色人须本色，臭味论心不论迹。青莲居士浣花老，画像有人能画得。非陈无己黄鲁直，看画题诗难落笔，醉翁万代文章伯，中年偶堕滁阳谪。琅琊山亭酿泉酒，翁心不醉醉宾客。庆历朝廷天清明，谁张党论摇升平。禽鸣不知人之乐，党论无乃犹禽鸣。一时人乐从太守，交错觥筹送杯酒。乐其所乐翁来思，宾客欢哗终不知。既是宾客尚不知，画工焉得而画之。彼弈者弈射者射，摇毫臆度丹青解。醉翁醉态尚难摹，翁心乐处如何画。皆山一曲吾能歌，童而习之今鬓皤。翰墨世无苏老坡，奈此图中风景何。
堂坳不容杯，渤澥纳百川。大小何乃殊，其量使之然。鄙人器易盈，德士心广渊。美哉黄叔度，千古称其贤。
听了娘的嘱托，万元眼中一滴泪也无，木然点头，不等大夫来，那媳妇就死了。
莲华不朽寺，雕刻满山根。石汗知天雨，金泥落圣言。思量施金客，千古独消魂。
早年避乱投泉石，因病辞家渡海云。白社尚存居士笔，青山添作苾刍坟。泪泠松埠新霜露，梦绕萝龛旧见闻。借汝再来吾已老，不堪孤雁唳斜曛。

劳劳亭拼音解读：

méi liè chūn shān ，yǎn héng qiū shuǐ ，tiān yá néng bú hún xiāo 。kuàng qín shū luò tuò ，péng zhuǎn píng piāo 。bú xìn lí jiā jǐ rì ，cái jiàn suì 、yòu shì huā cháo 。huā cháo yǐ ，hóng qíng jì jì ，lǜ mèng tiáo tiáo 。wú liáo 。lán gàn shí èr ，qǔ qǔ yǐ jiāng lái ，zhī hé chuī xiāo 。nài yù xiāo shēng yuǎn ，qīng yuàn piān ráo 。wéi yǒu duō qíng míng yuè ，rēng lái bàn 、kè guǎn yín piáo 。yīng xiàng xiào ，shěn yāo shòu qù ，bú jiǎn tuī qiāo 。
guǎng hán gōng diàn ，xiǎng yōu shēn 、bú jiào shēng chén yuán quē 。tiān shàng rén jiān xīn gòng yuǎn ，rú zài qióng lóu yù què 。hòu dì wēi máng ，gāo tiān liáng lěng ，cǐ jì hóng chén xiē 。cuì yīn gāo zhěn ，bìng jiāo máo gǔ qīng chè 。wéi wèn cǐ shì ，cóng lái jǐ rén yín wàng ，zhuǎn shǒu jù yān méi 。jǐ shī qū qū yóu kě xiào ，jǐ xǔ gān cháng rú tiě 。bā biǎo shén yóu ，yī chá gāo fàn ，yì xìng fāng chāo jué 。cháng é liú dài ，guì huā qiě mò kāi chè 。
bú jiàn néng shī dǒng zhào nán ，mèng zhōng shí fù jiē qīng tán 。tāo qián měi ài guī cáng liù ，tān dé cháng chēn jū nù sān 。lín jìn hé shēn fáng lǐ chū ，shǒu yáng shān jìn jué wēi gān 。gāo táng xì cǎi yú qīn xiá ，wàn juàn tú shū dēng yī kān 。
xīn kāi hú shuǐ jìn yáo tiān 。fēng yè xiǎng shān shān 。jì dé xī yóu qíng wèi ，hào gē bú pà cháo hán 。gù rén yī qù ，gāo míng wàn gǔ ，zhǎng duì chán yán 。wéi yǒu luò xiá gū wù ，wǎn nián yī jiù zhēng hái 。
shí běn sè rén xū běn sè ，chòu wèi lùn xīn bú lùn jì 。qīng lián jū shì huàn huā lǎo ，huà xiàng yǒu rén néng huà dé 。fēi chén wú jǐ huáng lǔ zhí ，kàn huà tí shī nán luò bǐ ，zuì wēng wàn dài wén zhāng bó ，zhōng nián ǒu duò chú yáng zhé 。láng yá shān tíng niàng quán jiǔ ，wēng xīn bú zuì zuì bīn kè 。qìng lì cháo tíng tiān qīng míng ，shuí zhāng dǎng lùn yáo shēng píng 。qín míng bú zhī rén zhī lè ，dǎng lùn wú nǎi yóu qín míng 。yī shí rén lè cóng tài shǒu ，jiāo cuò gōng chóu sòng bēi jiǔ 。lè qí suǒ lè wēng lái sī ，bīn kè huān huá zhōng bú zhī 。jì shì bīn kè shàng bú zhī ，huà gōng yān dé ér huà zhī 。bǐ yì zhě yì shè zhě shè ，yáo háo yì dù dān qīng jiě 。zuì wēng zuì tài shàng nán mó ，wēng xīn lè chù rú hé huà 。jiē shān yī qǔ wú néng gē ，tóng ér xí zhī jīn bìn pó 。hàn mò shì wú sū lǎo pō ，nài cǐ tú zhōng fēng jǐng hé 。
táng ào bú róng bēi ，bó xiè nà bǎi chuān 。dà xiǎo hé nǎi shū ，qí liàng shǐ zhī rán 。bǐ rén qì yì yíng ，dé shì xīn guǎng yuān 。měi zāi huáng shū dù ，qiān gǔ chēng qí xián 。
tīng le niáng de zhǔ tuō ，wàn yuán yǎn zhōng yī dī lèi yě wú ，mù rán diǎn tóu ，bú děng dà fū lái ，nà xí fù jiù sǐ le 。
lián huá bú xiǔ sì ，diāo kè mǎn shān gēn 。shí hàn zhī tiān yǔ ，jīn ní luò shèng yán 。sī liàng shī jīn kè ，qiān gǔ dú xiāo hún 。
zǎo nián bì luàn tóu quán shí ，yīn bìng cí jiā dù hǎi yún 。bái shè shàng cún jū shì bǐ ，qīng shān tiān zuò bì chú fén 。lèi líng sōng bù xīn shuāng lù ，mèng rào luó kān jiù jiàn wén 。jiè rǔ zài lái wú yǐ lǎo ，bú kān gū yàn lì xié xūn 。

※提示：拼音为程序生成，因此多音字的拼音可能不准确。

相关翻译

（1）滟（yàn）滟：波光荡漾的样子。

相关赏析

河蚌也不甘示弱地说：我今天不放你，明天不放你，您的嘴巴抽不出来，你就会在这里饿死和憋死在这河滩上，
这支有名的小令，是写思妇在春残雨细的时候，想到韶华易逝，游子未归，因而借酒浇愁，去打发那好天良夜。

作者介绍

赵功可 赵功可（1246-1326），南宋末遗民词人。名宋安，字功可，号晚山，庐陵（今江西吉安）人。七岁丧父，由其祖父抚养成人，有文名，与其堂兄赵文并称“二赵先生”。布衣终身，平身交游詹玉，揭傒斯等人。今存词八首，词风苍劲。